"Benimle Ölür Müsün?" // Ölümün Zaferi (G. D'annunzio) - Kitap Yorumu

Aşk efsanelerini, eski dönem İtalya'sını ve varoluşsal problem yaşayan karakterleri okumayı çok sevmişimdir. Ölümün Zaferi bu üç temayı da aynı anda ve çok başarılı bir şekilde okuyucuya sunuyor.

Giorgio Aurispa, hayatta ne yapması gerektiğini sorgulayan bir adam. Ailesindeki baba figürünün eksikliği, sevgilisinin hayattaki rolü ve sosyal hayattaki din karmaşası Giorgio'nun aklını allak bullak etmiş durumda. Kendisini bir yere ait hissetmek, bir olguya bağlı olmak ihtiyacı duyuyor. Lakin ne zaman bir şeye bağlanmaya kalksa hayal kırıklığına uğruyor.

"Her insan kalbinin bir aşka harcayacağı
belli miktarda bir duygu gücü vardır.
Her şey gibi bu da ister istemez
zamanla tükenir."

En çok aşktan umudu var Giorgio'nun. Sevgilisi Ippolita'nın aşkıyla ruhunu özgürleştirmeyi umuyor. Fakat Ippolita'nın bedensel zevklere ruhsal zevklerden daha fazla değer verdiğini, ikisinin hayattan beklentilerinin farklı olduğunu görmek hevesini kırıyor. Belki de en önemlisi Ippolita yaşamayı seviyor, bu Giorgio'ya uymuyor.

Ruhunu özgürleştirme arayışındayken Giorgio'nun aklının bir köşesinde her zaman ölüm var. Tıpkı efsanelerdeki gibi ölümün sonsuz mutluluk ve özgürlüğe kavuşturduğuna inanıyor.

Roman aslında büyük bir aşk efsanesi olmakla beraber bir arayış öyküsü. Ve de bir ölüm güzellemesi. Yazar, Zerdüşt ve Tristan&Isolde ile ilişkilendirerek öyküyü daha sağlam bir temele oturtuyor. Büyük düşünceler, kıymetli fikirler okuyoruz.

"Zekası, insan zekasına verilmiş imkanlar dahilinde,
şeylerin dış görünüşlerinden bazen daha öteye gitmiş,
böylece hayat hakkında belki de doğru bir fikir
edinmesini sağlamıştı."

Kitabı okumaya başladığım andan beri hayranım kitaba. Neredeyse her cümlenin altını çizdim, bulduğum her boşluğa notlar aldım. Edebi bir hazla beraber ruhsal bir haz da yaşadım, diyebilirim.

Hayatın amacını ve yaşamanın yöntemini, insan olabilmek için geçilmesi gereken yolları sorgulayan herkesin okumasını ve kendinden bir şeyler bulmasını tavsiye ederim.

NOT: Ölümün Zaferi adında, ünlü bir tablo da varmış. (Pieter Bruegel)