Yoklar (Michael Grant) - Kitap Yorumu

Geç bir vakitte okuduğumun farkında olduğum kitaplardan bir tanesiydi Yoklar... Okurken "Ya, ben serinin diğer kitaplarını hangi ara alıp okuyacağım?" falan oldum. Kitapların kalınlık derecesi ortalamanın birazcık üzerinde ve daha dört kitap daha var. Bakalım, bir ara ona da sıra gelir!


Kitabı gerçekten beğendim, kurgusu hoşuma gitti ve karakterler konusuna gelecek olursak; çok iyiydi! Gerçekten bence yazar karakterleri çok iyi yansıtmış. O zaman geçelim kurguya:

Her şey gayet yolunda gidiyorken yetişkinler birden puf oluyor. 15 yaşının üzerindeki herkes aynı anda yok oluyorlar. Dünya kalıyor çocuklara. Ohhh!... Tabii ki iyi olmuyor!

Sam, ayrılmaz ikilisi Quinn ve okulun zeka küpü, sarışın fıstık Astrid'i alıyor yanına, macera başlıyor. Öncelikleri Astrid'in kardeşi Küçük Pete'i bulmak. Buluyorlar onu da işler sonra karışıyor. Bir öğreniyoruz ki bunlarda bir gariplik var! Sam desen ellerinden şimşekler fırlatabiliyor, onu geçtim Küçük Pete ışınlanabiliyor. Etrafta da garip garip hayvanlar oluşuyor. Pençeli martılar, uçan yılanlar ve konuşan çakallar... Hadi çözün çözebilirseniz!

Sonra "Ne olursa olsun, rahat sayılırız!" dediğim bir anda komşu okul Coates'un ucubeleri geliyor. Bu Coates denen okul sorunlu, manyak öğrencilerin toplandığı bir okul! Hepsi ayrı bir cins... Bir de Caine var ki tam bir şeytan! Geliyor, kuruluyor başkanlık koltuğuna falan... Gıcık oldum!

Şimdi, Coates'lu öğrencilere gıcık oldum ki o zaten okuyucuya doğuştan gelen bir yetenek ama ben bu Quinn'e de çok gıcık oldum. Tamam, belki kendini bir şekilde affettirdi ama ben en başından beri onu itici bulmuştum. Bir insan bu kadar mı her şeyi şakaya vurur. Bir de komik olsa neyse!

Sam'i sevdim, Astrid'i, Edilio'yu, Lana'yı... Ama favori karakterin kim diye sorarsanız kesinlikle cevabım Albert olurdu. Hani şu Mc'Donalds'ın kontrolünü ele alan çocuk. Ne tatlıydı ya! Çocuk çok umut ve hayat doluydu. Kesinlikle bu karakter çok hoşuma gitti, umarım ona bir şey olmaz.

Yazarın dilini beğendim. Özellikle betimlemeleri yerinde ve tadındaydı! Karakterlere bağlanmamı sağladı daha ne yapsın?

Kısacası gidin okuyun!

Bu arada kitabı okurken acele etmeyin derim çünkü kitap gerçekten bitmiyor, uğraşmayın. Kitabın özelliği o herhalde ne kadar sürükleyici ve hızlı okunan bir kitap olsa da bitmiyor yani! Tuhaf!